Επιστροφή Στο Παρελθόν

Το ταξίδι μας στο παρελθόν 
ξεκινά με μια έρευνα για τα παλαιά επαγγέλματα που υπήρχαν στο Δύστο
αλλά και σ' όλη την Ελλάδα, και έχουν πια χαθεί...
Οι μεγαλύτεροι θυμήθηκαν, διηγήθηκαν
και μας μετέφεραν νοερά σε μια άλλη εποχή...
Τότε που τα σπίτια δεν ήταν το ένα πάνω στο άλλο, οι δρόμοι δεν ήταν γεμάτοι αυτοκίνητα,
και οι άνθρωποι δεν είχαν όσα αγαθά έχουμε εμείς σήμερα
αλλά ήξεραν να εκτιμούν και να χαίρονται με τα πιο απλά πράγματα.
Τότε που οι δρόμοι γέμιζαν από τις φωνές των παιδιών
και τις φωνές του πραματευτή, του παγωτατζή, του γανωτή και τόσων άλλων
που σήμερα δεν υπάρχουν πια.
Αξίζει όμως να τους γνωρίσουμε...

Ο Γυρολόγος

Φορτωμένος με του κόσμου τα πράματα,
έφτανε κάθε τόσο στο χωριό ο γυρολόγος, ή πραματευτής.
Διαλαλούσε ακούραστος την πραμάτεια του που περιελάμβανε ό,τι χρειαζόταν ένα νοικοκυριό...
Υφάσματα, πουκάμισα, κάλτσες, κλωστές, εσώρουχα, κουμπιά, λάστιχα, κουβαρίστρες, 
τσατσάρες, χτένια, βαφές, αλλά και είδη όπως
λυχνάρια, μπρίκια, μασιές, λαδοφάναρα κ.α.
Σταματούσε σε κάθε γειτονιά, κι άρχιζε τα παζάρια με τις γυναίκες.
Πολλές φορές δεχόταν ως πληρωμή, αντί για χρήματα, κάποια άλλα είδη αγαθών
που θα πουλούσε στη συνέχεια.

Ο μπασματζής

Ο μπασματζής ήταν ο υφασματοπώλης, 
που στο μαγαζί του μπορούσες να βρεις κάθε είδους υφάσματα:
μεταξωτά, βαμβακερά, βελούδινα, χασέδες, ποπλίνες, τσίτια κ.α. Το μαγαζί του
λειτουργούσε και ως ραφτάδικο.


Ο φαναρτζής

 Ο φαναρτζής ή φαναράς ή ντενεκιτζής
ήταν ο τεχνίτης που έφτιαχνε διάφορα εργαλεία και είδη οικιακής, γεωργικής, κτηνοτροφικής
και βιομηχανικής χρήσης από χυτοσίδηρο.
Ποτιστήρια, δοχεία μεταφοράς νερού, γάλακτος κτλ, μπρίκια, λυχνάρια,
μαστραπάδες, μαγκάλια, κ.α.
Εκτός από τα είδη που πουλούσαν, επιδιόρθωναν και παλιά ή χαλασμένα αντικείμενα.

ΠΗΓΗ: ct-srv2.aegean.gr

 Ο γανωτής

ΤΟ ΕΠΑΓΓΕΛΜΑ ΤΟΤ ΓΑΝΩΤΗ ή γανωτζή ή γανωματή ή κασσιτερωτή ή καλαϊτζή  

είναι από τα πιο παλιά επαγγέλματα. 

Πολλοί τοποθετούν την ύπαρξη του ακόμη και στα βυζαντινά χρόνια. 

Ήταν μια δουλειά δύσκολη και υπεύθυνη, αφού πολλές φορές έσωζε τους ανθρώπους από βέβαιο θάνατο , που προκαλούσαν τα αγάνωτα σκεύη.

Τα περισσότερα σκεύη που χρησιμοποιούσαν οι νοικοκυρές για τις καθημερινές ανάγκες, κυρίως στη μαγειρική, ήταν χάλκινα (μπακιρένια). 

Με τον καιρό και την πολλή χρήση οξειδώνονταν (σκούριαζαν) και γίνονταν επικίνδυνα.

 Γι’ αυτό έπρεπε να γανωθούν, δηλαδή να καλυφθεί η επιφάνεια τους μ’ ένα στρώμα κασσίτερου (χαλάι) για να τα κάνει ακίνδυνα από την οξείδωση.

Το γάνωμα γινόταν από ειδικούς τεχνίτες τους γανωτήδες. 

Δεν σπούδαζαν πουθενά. 

Αυτοδίδακτοι οι περισσότεροι, μετέδιδαν την τέχνη τους από γενιά σε γενιά.

ΠΗΓΗ: agonigrammi  

Ο λατερνατζής

Γύρω στα 1900 στους δρόμους της Αθήνας 
ο πλανόδιος οργανοπαίχτης, που γυρνούσε τις γειτονιές, 
και άπλωνε μελωδικούς σκοπούς κάτω στα σπίτια της παλιάς Αθήνας λεγόταν λατερνατζής. 
Η λατέρνα είναι ένα αυτόματο “φορητό” μουσικό όργανο 
που έχει πάρα πολλές ομοιότητες με το πιάνο.
 Μάλιστα το χαρακτηρίζουν και αυτόματο πιάνο. 
Χωρίζεται σε δύο μέρη : 
α) το πάνω μέρος που περιλαμβάνει τις χορδές (απ΄το πάνω “μπαλκόνι” μέχρι το κάτω και το ηχείο , 
β) το κάτω μέρος (το κιβώτιο) που περιλαμβάνει τον κύλινδρο και τους μηχανισμούς του .
 Στη σύγχρονη εποχή η λατέρνα είναι σπάνιο θέαμα.

ΠΗΓΗ: fairytalesdreams

Ο Παγοπώλης

Για σύνεργα είχε το καρότσι με το οποίο μετέφερε τον πάγο, την λαβίδα ή τσιμπίδα, με την οποία έπιανε τον πάγο και τον μεταφόρτωνε από το φορτηγό στο καροτσάκι. 
Πολλοί φορούσαν και γάντια, για να μην παθαίνουν τα χέρια τους κρυοπαγήματα. 
Επίσης χρησιμοποιούσαν λινάτσες, πριονίδι ή άχυρο 
για να αποφεύγουν το γρήγορο λιώσιμο του πάγου. 
Ο παγοπώλης μοίραζε τον πάγο στα σπίτια. 
Σταματούσε κάτω από το σπίτι, έσπαζε με το πριόνι τον πάγο, 
τον έπαιρνε με την τσιμπίδα και τον άφηνε στην πόρτα του σπιτιού.
 Από εκεί και πέρα τον έπαιρνε η νοικοκυρά με ένα βρεγμένο πανί 
και τον τοποθετούσε στο πάνω μέρος του ξύλινου ψυγείου. 
Τα νερά που έτρεχαν προς τα κάτω, έψυχαν τις επιφάνειες (από λαμαρίνα) του ψυγείου 
κι έτσι διατηρούσαν τα φαγητά παγωμένα. 
Στο κάτω μέρος υπήρχε ο συλλέκτης των νερών,
 που γέμιζε κάποια στιγμή και πολλές φορές ξεχείλιζε. 
Τα νερά, οι νοικοκυρές, τα έριχναν στις αυλές όχι βέβαια στα φυτά ή στα δέντρα. 

ΠΗΓΗ: nikosmardanis.blogspot